Architectuur wordt vaak als kostenpost gezien die zich binnen vastgestelde kaders beperkt tot design en styling. In het beste geval levert dit een aantrekkelijke omgeving op voor werknemers en patiënten. De bijdrage van de architectuur aan de waardeontwikkeling van de corebusiness van de ziekenhuiszorg kan echter aanzienlijk breder zijn.
In haar proefschrift “De toegevoegde waarde van de architectuur” toont Colette Niemeijer, partner bij CEANconsulting, aan dat de architectuur van het ziekenhuis een integraal onderdeel moet uitmaken van het denken over en de realisatie van de strategische doelstellingen van ziekenhuisorganisaties. Niet alleen de ziekenhuisorganisaties zijn genoodzaakt hun positie in te nemen in het denken over de toekomstige ontwikkeling van de gezondheidszorg. Ook de architect moet als ontwerper van de ruimtelijke conditie beschikken over kennis van en inzicht in het bedrijfsconcept van de organisatie waar hij voor ontwerpt. Zeker bij een ziekenhuis, omdat het ziekenhuisgebouw als het ware de blauwdruk vormt waarbinnen alle zorgprocessen zich afspelen. Als de architect zich beperkt tot het ‘design’ schiet hij in de uitoefening van zijn taak tekort en worden kansen voor waardecreatie gemist. Het maken van het architectonisch ontwerp kan juist de routekaart vormen waarlangs een bredere strategische verandering in de bedrijfsvoering kan worden ontwikkeld en gerealiseerd.
CEAN werkt met een multi-disciplinair team waarin kennis van strategische processen, organisatorische kwesties, de laatste ontwikkelingen in zorgconcepten en jarenlange praktijk ervaring in de architectuur samenkomt. Hierdoor kunnen zij als geen ander deze integrale aanpak waarborgen.
Het proefschrift van Colette is op de website van de TU Delft te downloaden.
“Wat Colette erg goed kan is het meekrijgen van mensen in de verandering. Het is aan de orde van de dag in het ziekenhuis dat er nieuwe mensen bij projecten betrokken raken die de voorgeschiedenis niet hebben meegemaakt. Die mensen hebben al ideeën. Colette creëert rust en ruimte zodat mensen open kunnen gaan staan voor de nieuwe concepten. “Wat denk jij , waar sta je, wat was ook al weer de opdracht?” Dat doet Colette heel goed, en mensen raken bij haar niet geïrriteerd.”